نویسنده: بهداد میرافشار، امیر رشیدی
عنوان مقاله: طراحی مدل هوش سازمان اجتماعی (موردکاوی:شهرداری تهران)
چكيده:
فضاهای شهری و شبکه های در هم تنیده آن می توانند در بستر مفاهیم نظری، کالبدی و ساختاری در جهت تعامل و مشارکت شهروندی به روح و نشاط اجتماعی و احساس تجانس فرهنگی را در خود شکل دهندوخصیصه های اقتصادی / اجتماعی و حتی معیارهای زیبا شناختی و روانشناختی را به دنبال داشته باشند. البته به نظر می رسد در این فضاها ممکن است بعضی از مرزهای اجتماعی جابه جا و به اصطلاح دو فضایی (مجازی– حقیقی) بودن شهر بوقوع بپیوندد . در عصر كنونی برنامه ها و ابزار های هوش سازمانی شبکه های اجتماعی1 ( ویکی ها- وبلاگ ها – انجمن ها – دایره المعارف هاو لغت نامه های الکترونیکی و …) درخلق و تبادل دانش جمعی سهیم بوده ، مخاطبان بی شماری را در محیط های عمومی و خصوصی به این سیستم ها جذب كرده و مسیرهای تبادل و انتقال اطلاعات در شبكه ها را از سمت سازمانها به جامعه و بلعكس با كمك تكنولوژی توسعه داده است. هوش سازمان اجتماعی شامل فصل جدیدی از فرآیندهای مدیریتی است که علاوه بر تجمیع پایگاه های داده2 ، اشتراک دانش و جریان سازی اطلاعات، به تصمیم سازی و انجام بهتر فعالیت های سازمان منجر خواهد شد چنانچه دانش اكتسابی از مجاری بخش های مختلف سازمان به محیط پیرامون و شبکه های محلی اجتماعی منتقل و در چرخه بهبود مستمر قرار خواهد گرفت بطوریکه در هر دو حالت حقیقی و مجازی شهروندان از محصولات و خدمات فرهنگی و اجتماعی سازمان مدیریت شهری بهره مند خواهند گردید از طرفی تبدیل شدن مدیریت شهری از سازمانی خدماتی به یک نهاد اجتماعی و رویکرد شکل گیری مدیریت واحد اجتماعی و نیز تلاش در جهت تحقق کوچک سازی و هوشمند سازی زیرمجموعه ها متضمن مدلسازی و حرکت به سمت یادگیری سازمانی و مدیریت دانش می باشد.
