نویسنده: سید مصطفی سید تقی زاده
عنوان مقاله: مدیریت منابع انسانی پایدار با رویكرد معادلات ساختاری و تفسیری جهت كاهش آسیب پذیری نیروی انسانی نیروگاه سیكل تركیبی یزد
چكيده:
در سالهای اخیر سازمانها برای اینکه پایداری خود را حفظ کنند در حوزه منابع انسانی از ابزار تسهیل کننده‌ای مثل برقراری تعادل بین کار و زندگی، سعی در حفظ استعدادها و منابع انسانی خود نموده و بهره‌وری منابع انسانی خود را به طور فزاینده‌ای افزایش داده‌اند. طول دو دهه گذشته علاقه رو به رشدی به سوی پایداری صورت پذیرفته است که منجر به رشد موازی در اقدامات پایداری گردیده است. مسائلی مثل تخریب محیط زیست، به حاشیه رانده شدن گروههای قابل توجهی از اجتماع، تظاهرات علیه سرمایه داری و جستجو برای نوآوری و خلاقیت در بخش دولتی و خصوصی، باعث شده که بحث در مورد پایداری در دستور کار مشکلات جهانی و سازمانی قرار گیرد. عوامل زیادی از جمله منابع انسانی می‌توانند در تحلیل پایداری سازمانها بکار برده شوند. در این راستا، پژوهش حاضر درصدد بود تا با استفاده از تکنیک مدل‌سازی ساختاری تفسیری به طراحی مدلی برای عوامل مؤثر در موفقیت پیاده‌سازی مدیریت منابع انسانی پایدار بپردازد. نتایج پژوهش نشان داد که عوامل مؤثر بر موفقیت پیاده‌سازی مدیریت منابع انسانی پایدار در 18 سطح اولویت‌بندی شدند. به این صورت که عوامل در سطح اول عبارت‌اند از: اشتغال تضمین‌شده، کارایی منابع انسانی. عوامل در سطح دوم عبارت‌اند از: رشد اقتصادی از طریق توسعه امکانات، استراتژی‌های کاهش هزینه، پیاده‌سازی سبزسازی، تحقق نیازهای روانی. عوامل در سطح سوم عبارت‌اند از: داشتن سیاست‌های کلان اقتصادی، مهندسی مجدد فرایندها، روابط سبز کارکنان. عوامل در سطح چهارم عبارت‌اند از: تعهد مدیریت ارشد، مدیریت سبز انضباط کارکنان. عوامل در سطح پنجم عبارت‌اند از: سلامت سبز و مدیریت ایمنی کارکنان. عوامل در سطح ششم عبارتند از مدیریت سیستم تشویق سبز. عوامل در سطح هفتم عبارتند از آموزش سبز. عوامل در سطح هشتم عبارتند از ارزیابی عملکرد سبز. عوامل در سطح نهم عبارتند از برنامه‌ریزی منابع انسانی سبز. عوامل در سطح دهم عبارتند از انتخاب سبز. عوامل در سطح یازدهم عبارتند از استخدام سبز. عوامل در سطح دوازدهم عبارتند از طراحی شغل سبز. عوامل در سطح سیزدهم عبارتند از دسترسی آسان به محل کار. عوامل در سطح چهاردهم عبارتند از عدالت اجتماعی. عوامل در سطح پانزدهم عبارتند از پایداری جامعه. عوامل در سطح شانزدهم عبارتند از طراحی پایدار اجتماعی. عوامل در سطح هفدهم عبارتند از در دسترس بودن فرصت‌های شغلی، مسئولیت اجتماعی سازمان. عوامل در سطح هجدهم عبارتند از زیرساخت‌های اجتماعی.
